จองจำเสน่หา

ศึกครั้งนี้ยาวนานถึงสี่ปีทำให้ความเป็นอยู่ของชาวบ้านลำบากมาก และเมื่อแม่ทัพหยางเฟยหลิงสามารถปราบแคว้นเป่ยเหลียง สร้างความสงบสุขให้แผ่นดินแคว้นเฉิงฮั่น ทุกคนย่อมดีใจที่สงครามสงบลงเสียที แม่ทัพหยางเฟยหลิงเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมเข้มแววตาดุดัน แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นที่รักใคร่เทดทูนของชาวเมือง ด้วยได้ยินวีรกรรมที่เขาสร้างไว้มากมายล้วนเสียสละความสุขเพื่อชาติบ้านเมือง ปีนี้เขาอายุยี่สิบเจ็ดแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเคร่งครัดในวินัยทหาร แต่ไม่มีใครรู้ว่าลึกๆ แล้วเขาต้องการเพียงสตรีนางเดียวที่ทำให้หยางไห่เทาน้องชายของเขาต้องเกือบตายมาแล้ว สตรีผู้นั้นคือคณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอร้อยบุปผา นาม ‘หลิวเจียวเหมย’ หลิวเจียวเหมยถูกดวงตาคมปลาบจ้องมองจนแทบเป็นลมแล้ว สตรีผู้อื่นต่างพูดคุยปรารถนาจะได้ใกล้ชิดแม่ทัพใหญ่ แต่เขาทำให้นางกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ ไม่สิ บุรุษผู้นี้ไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด “เท่าไหร่?” “?” “ข้าถามว่าค่าตัวเจ้าเท่าไหร่” หญิงสาวได้สติรีบส่ายหน้าทันที “ข้าไม่ใช่หญิงนางโลม ข้าเป็นอี้จี้” “แล้วอย่างไรเจ้าก็อยู่หอนางโลม ข้าต้องการซื้อตัวเจ้า เจ้าเรียกราคามาได้” “มะ...ไม่...ข้าไม่ไปกับท่าน” สิ่งที่นางพูดไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการ มือเรียวเล็กดันแผ่นอกสุดกำลังไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้ ทว่าแม่ทัพหนุ่มกลับโน้มหน้าลงกดริมฝีปากทาบทับกลีบปากที่เผยอขึ้นอยู่พอดี ดวงตาฉ่ำน้ำตาเบิกกว้างอย่างตกใจ รวดเร็วและไม่ทันคาดคิด นางยกมือขึ้นตบซีกหน้าของแม่ทัพหยางสุดแรง เพี๊ยะ!